Id est enim, de quo quaerimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Duo Reges: constructio interrete. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Sed plane dicit quod intellegit.

Bork

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque
virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Sed quod proximum fuit non vidit.

Explanetur igitur.: Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
Bork: Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.
Frater et T.: Sed ad rem redeamus;
Nihilo magis.: Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Necesseque est, si quis sibi ipsi inimicus est, eum quae bona sunt mala putare, bona contra quae mala, et quae appetenda fugere, quae fugienda appetere, quae sine dubio vitae est eversio.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Facillimum id quidem est, inquam. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Cyrenaici quidem non recusant; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Rationis enim perfectio est virtus; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Tum mihi Piso: Quid ergo? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?